Oorspronkelijk bijschrift Jan Paul van Soest: "Kooldioxide door de branden in Rusland, zomer 2010: klimaatverandering laat zijn gezicht zien." Mijn bijschrift: NOAA maakte vorige week bekend dat de hittegolf in Rusland vorig jaar niet aan de opwarming van de aarde toe te schrijven is.

[Update: Hans Labohm heeft aandacht besteed aan dit bericht op zijn blog hier en Jan Paul van Soest per e-mail op de hoogte gesteld. Van Soest heeft vervolgens zijn bijschrift veranderd in: “Koolmonoxide door branden in Rusland, zomer 2010: klimaatverandering laat zijn gezicht zien.” Hij heeft kooldioxide veranderd in koolmonoxide maar de zin ‘klimaatverandering laat zijn gezicht zien’ heeft hij niet aangepast. Dit betekent dat Van Soest het oneens is met de analyse van de NOAA-onderzoekers. Ik nodig hem uit om dat hieronder in de commentaren of in een gastblog te onderbouwen.]

Een van de weinige keren in mijn boek dat ik de teugels wat liet vieren, filosofeerde ik over de nabije toekomst van het klimaatdebat. Ik schreef:

De alarmisten, die zich een tijdje opvallend gedeisd hebben gehouden (Al Gore was maandenlang van het toneel verdwenen), zullen uit hun holletjes kruipen en proberen hun machtsposities weer in te nemen.

Hoewel klimaatalarmisme bij lange na niet meer het niveau haalt van de hoogtijdagen, de jaren 2006-2008, waarin de film van Al Gore verscheen, het Stern-rapport, het IPCC-rapport (met de ‘het is zeer waarschijnlijk de mens-conclusie’) en Al Gore en IPCC de Nobelprijs voor de Vrede mochten ophalen in Oslo, is het ondanks Climategate, IPCC-fouten en mislukte klimaatconferenties ook nog lang niet dood. Dat komt simpelweg doordat er nog altijd heel veel wetenschappelijke artikelen en rapporten verschijnen en een deel van die artikelen doet z’n best om zo alarmerend mogelijk over te komen, omdat alarm nou eenmaal goed verkoopt. Denk aan de recente Nature-papers, die op basis van simulaties met klimaatmodellen zouden bewijzen dat de uitstoot van CO2 tot meer extreme regenval heeft geleid. Op deze papers valt heel wat aan te merken, desalniettemin plaatste Nature een ondergelopen gebied op de cover met de tekst erbij: The Human Factor. Dat is klimaatalarmisme.

Hoog tijd voor alarmisme
Dus hoewel de wetenschap nog altijd goed haar best doet om het klimaatalarmisme bij publiek en politiek te voeden, heeft het klimaatalarmisme het politiek gezien moeilijk. Klimaatconferenties slagen nooit, de economische crisis heeft er behoorlijk ingehakt en wat ook niet helpt is dat het maar niet wil vlotten met de ontwikkeling van goedkope groene brandstoffen.

Dit is uiteraard frustrerend voor diegenen die ervan overtuigd zijn dat de klimaatcrisis een kwestie van tijd is. Zo iemand is Jan Paul van Soest. Hij is adviseur, maatschappelijk ondernemer en auteur over duurzaamheid, zo schreef hij het boek  De Aarde heeft Koorts. Op zijn blog Natuurlijke Wereld kwam hij dit weekend met de volgende oproep: Hoog tijd voor klimaatalarmisme.

Ik ontmoette Van Soest vorig jaar tijdens een IPCC-bijeenkomst bij toen nog VROM. Het leek me een alleraardigste man en hij wekte de indruk ook zeer geïnteresseerd te zijn in het sceptische standpunt. Ook nu schrijft hij:

Sinds eind 2008 De Aarde heeft Koorts verscheen (uitg. Ten Hove, Engelse vertaling Earth Fever, uitg. Cosimo, 2010), volg ik zowel de sceptische gemeenschap als de klimaatwetenschap tamelijk intensief.

Toen mijn boek verscheen bestelde hij onmiddellijk een exemplaar. Ik vrees alleen dat hij het nog niet gelezen heeft (geen spoor in ieder geval van een recensie op zijn blog) en dat hij in de praktijk toch onevenredig veel tijd doorbrengt met het lezen van over de top alarmerende literatuur. Want hij vervolgt zijn betoog als volgt:

Het beeld dat uit studies van de afgelopen jaren, zeg maar na het vorige IPCC-rapport van 2007, naar voren komt is, ik kan het niet anders zeggen, schokkend. Nog schokkender is dat hiervan amper iets in de mainstream-media doorklinkt. Mijn vermoeden is: doordat er een maatschappelijk en politiek taboe op klimaatkennis is ontstaan, dat doorwerkt in de nieuwsselectie.

Dit is zo ongeveer de tegenovergestelde conclusie van mijn boek. Ik constateer in het boek dat het IPCC ook in Werkgroep 1 sterk de voorkeur heeft voor een pessimistische benadering. Denk bijvoorbeeld aan het negeren van de invloed van het Urban Heat Island-effect op de temperatuurmetingen. Natuurlijk, er zijn de bekende gevallen waarin IPCC bewust niet voor een worst case scenario koos, zoals bij de zeespiegelstijging, omdat de kennis van smeltende ijskappen nogal beperkt is. Maar om het IPCC alleen om die reden af te schilderen als nogal conservatief gaat mij persoonlijk wat te ver. Ik draag veel voorbeelden aan waarin IPCC relativerende literatuur weglaat en het is dan ook niet uitgesloten dat de ondergrens van het IPCC (twee graden bij een verdubbeling van de CO2-concentratie) nog te hoog zal blijken te zijn.

Maar Van Soest is vooral onder de indruk van het alarmerende rapport dat tot stand kwam in de aanloop van de Kopenhagen-top (in mijn optiek een tenenkrommend stukje propaganda) en een special van hetzelfde kaliber in de Philosophical Transactions A over de mogelijkheid en de gevolgen van vier graden opwarming. Ik zei het al: de wetenschap heeft nog genoeg alarmisme te bieden.

Klimaatverandering laat zijn gezicht zien?
Bij zijn opiniestuk, dat verscheen op de website Energiedgids.nl is een afbeelding geplaatst van de hittegolf van vorig jaar boven Rusland. Het bijschrift luidt: “Kooldioxide door de branden in Rusland, zomer 2010:
klimaatverandering laat zijn gezicht zien.” Uitgerekend vorige week maakte NOAA bekend in een peer reviewed artikel dat de hittegolf in Rusland weliswaar extreem was maar niet onnatuurlijk. Uit de abstract:

Analysis of observations indicate that this heat wave was mainly due to internal atmospheric dynamical processes that produced and maintained a strong and long-lived blocking event, and that similar atmospheric patterns have occurred with prior heat waves in this region.  We conclude that the intense 2010 Russian heat wave was mainly due to natural internal atmospheric variability.

In een eerder stadium had NOAA al dit te zeggen over de Russische hittegolf:

Despite this strong evidence for a warming planet, greenhouse gas forcing fails to explain the 2010 heat wave over western Russia. The natural process of atmospheric blocking, and the climate impacts induced by such blocking, are the principal cause for this heat wave. It is not known whether, or to what exent, greenhouse gas emissions may affect the frequency or intensity of blocking during summer. It is important to note that observations reveal no trend in a daily frequency of July blocking over the period since 1948, nor is there an appreciable trend in the absolute values of upper tropospheric summertime heights over western Russia for the period since 1900.

Met de afbeelding en het bijschrift heeft dus niet de klimaatverandering maar Van Soest zelf zijn ware gezicht laten zien.

[update] een lezer wijst me er terecht nog op dat er boven de afbeelding staat: koolstofmonoxide (CO) in Rusland. CO komt vrij bij de onvolledige verbranding van veel brandstoffen waaronder hout. Dit doet overigens verder weinig ter zake. Het geeft alleen eens te meer aan hoe onzorgvuldig Van Soest is geweest bij het formuleren van het bijschrift.

0 0 stemmen
Artikel waardering